Het kleine koninkrijkje Tavolara: de bergtop wacht al op mij!

Het eiland Tavolara wordt door ons als inwoners van Olbia beschouwd als een ‘heilige’ bestemming. Het maakt deel uit van het beschermde zeegebied Area marina protetta di Tavolara e Capo Coda Cavallo en is bekend als het kleinste koninkrijk ter wereld, een boeiende geschiedenis die verhaalt over de familie Bertoleoni, de historische bewoners en heersers van het eiland, en over het ontstaan van de onafhankelijkheid van Tavolara doordat de Sardijnse koning Karel Albert van Savoye na een verblijf in 1836 het eiland erkende als koninkrijk.

Het is een van mijn lievelingsplekken voor een dagje aan zee op het prachtige strand of een ideale plek om een excursie te maken en naar de top van de Punta Cannone te gaan waar een Madonnabeeld staat dat waakt over het eiland.

Een tijdje geleden besloot ik om met een groep vrienden en een gids (nooit alleen op avontuur gaan want je bent zo verdwaald) de mooie wandeling te maken die naar de top leidt: comfortabele wandelschoenen, een lunchpakket, veel water en vooral veel zin om te wandelen.

We vertrekken vanaf de kleine haven van Porto San Paolo, waar de boten liggen die de verbinding geven tussen het vasteland en het eiland. Binnen een paar minuten zijn we bij Tavolara waar vanaf het strand van Spalmatore di Terra de ontdekkingstocht begint naar dit imposante kalksteenmassief, een heuse berg die oprijst uit het water.

De tocht van ongeveer 6 km duurt zes uur heen en terug. Tijdens de wandeling doorkruisen we bossen met jeneverbessen, steeneiken, wilde olijfbomen … de geuren zijn intens, meerdere keren ben ik gestopt om al die geuren goed te kunnen opsnuiven die afgegeven worden door de planten en bloemen die zo typisch zijn voor het eiland. Dit gaf me de overtuiging dat ik op een unieke plek in de wereld was en ik heb me ingebeeld dat ik de geuren verzamelde en ze met me meenam.  

De top wacht op me en het lukt me om hem te bereiken na het overwinnen van een korte via ferrata en een wand die ik beklim met behulp van touwen. Niks om bang van te worden, want de gids is er om te helpen en me te begeleiden op mijn weg die ik afleg met een glimlach om mijn mond en met het verlangen om boven aan te komen en te genieten van het adembenemende uitzicht. Eenmaal aangekomen kan ik niet anders dan gaan zitten op een rots, me mooie achtergrondmuziek inbeelden en me verliezen in het feest van kleuren en nog meer geuren.

Ik zie de hele kust, de bootjes zijn kleine puntjes geworden die witte sporen achterlaten als penseelstreken van een schilder. Het is tijd om wat schaduw te zoeken en te genieten van mijn broodje. Ik wil me weer opladen om in alle rust aan de afdaling te beginnen in de hoop nog wat wilde geiten tegen te komen.

Weer teruggekomen op het strand waarvandaan ik was vertrokken, wachten mij nog drie onvermijdelijke rituelen: een duik in het kristalheldere water, een wandeling langs het pad achter het strand waar een interessant bord staat met veel informatie over de natuur en het landschap van het eiland en ten slotte een Sardijns Ichnusa-biertje dat we ons laten smaken bij het barretje vlakbij de aanlegsteiger, gezeten onder de grote, meer dan honderd jaar oude moerbei. Daar wachten we met ons groepje op de boot terug naar Porto San Paolo, ik neem afscheid van Tavolara en zeg ‘Grazie’ voor de geweldige belevenis, maar vooral ‘Arrivederci!’ 

Als je meer wilt weten over het eiland Tavolara, dan raad ik je aan contact op te nemen met Massimo Putzu (+39 335 8410380) en om zijn interessante blog eens te bekijken.

Als je van film houdt, wil ik je nog een interessante tip geven: elk jaar wordt in juli het filmfestival Festival del Cinema di Tavolara georganiseerd, hier vind je alle informatie over het programma en over het plannen van je reis.De ervaring van het bijwonen van de filmvoorstelling onder de sterrenhemel en met uitzicht op het grote bergmassief is echt indrukwekkend. Je kunt overwegen om de dag aan het strand door te brengen, dan te eten in een van de twee restaurants op het eiland en bij het vallen van de avond naar de filmvoorstelling te gaan.

Voor een oversteek naar het eiland vind je hier de website van de veerdienst: tavolaratraghetti

Ben je benieuwd hoe ik mijn dag heb afgesloten?

Toen ik met mijn vrienden weer was aangekomen in Porto San Paolo, hebben we besloten om te gaan eten op een van mijn favoriete plekken: ‘Il Portolano’, een restaurant aan de haven met prachtig uitzicht op Tavolara. Die avond was het volle maan en de sfeer was magisch, vooral omdat we buiten konden eten.

Roberto en Claudia zijn de ziel van Il Portolano, hun adviezen over de wijn en de gerechten zijn bijzonder en hun vriendelijkheid zal je bijblijven wanneer je terugkeert naar Nederland.

Onthoud wat Roberto en Claudia altijd zeggen: ‘Wij willen voor onze gasten graag zijn wat een haven is voor een zeeman: een fijn rustpunt in een veilige baai, een punt om te markeren op de routekaart van hun reis.’

Auteur van de post: Laura

Belangrijkste foto: photo credit Francesca Prinzi

Vertaald door Nunzia Taaldiensten